Zakręt część ósma

Nauczyłaś mnie kochać, cieszyć się życiem. Dałaś mi nadzieję na lepsze jutro. Pokazałaś mi inny świat, wniosłaś do niego radość i rozczarowanie. Obdarowałaś mnie kradzionymi chwilami, które niszczyły mnie, gdy odchodziłaś ode mnie do swojego męża. Doprowadzałaś mnie do szaleństwa trwaniem u boku Weasleya. Pokochałem cię, oddałem ci swoje serce, a ty?

Nazywam się Draco Malfoy, a ty nigdy nie byłaś moja

Odtrącałaś mnie raz za razem, a ja ciągle wracałem do ciebie. Walczyłem o nas, nasze uczucie i szczęście. Pozwalałem ci znikać z mojego życia, gdy tego chciałaś. Znosiłem Wealseya, jego dotyk na twoim ciele, jego usta przy twoich. Szanowałem to, bo wiedziałem, że nie wybaczyłabyś sobie, gdybyś go zostawiła. Godziłem się na wszystkie twoje pomysły, ukrywanie nas. Przebaczałem ci zawsze wszystkie przykre rzeczy, jakie mi wyrządziłaś. A ty?

Nazywam się Draco Malfoy, a ty mnie zostawiłaś.

Odtrącałaś mnie wiele razy, byłem w stanie, to znieść. Ale myśl, że jesteś z nim, była jak trucizna, która zatruwała moją krew. Zdradziłaś mnie z nim. Wielokrotnie. Kłamałaś, że chcesz być ze mną, że z Weasleyem jesteś z musu. Skoro ja byłem ci pisany, to dlaczego nie zostałaś ze mną, tylko wracałaś do męża? Zniszczyłaś mnie kłamliwa suko, a ja ci na to pozwoliłem. Byłem bierny, gdy moje toksyczne uczucie do ciebie wypalało ze mnie życie dzień po dniu. Kochałem cię, a ty?

Jestem Draco Malfoy, a ty mnie zabiłaś.

Gdy zrywałaś ze mną ostatni raz czułem ból, rozczarowanie, ale i ulgę. W końcu mogłem się od ciebie uwolnić, dojść do siebie i znowu zacząć normalnie oddychać, żyć. Uczucie do ciebie zniszczyło moje emocje i ciało. Pomimo powolnego powrotu do pionu, ciągle w mojej głowie czaił się twój obraz, niczym upiór przeszłości. Wracałaś do mnie w snach, byłaś smutnym widmem samej siebie, które chciało pogrążyć mnie ponownie. Dlaczego musiałaś wyryć tak głęboki ślad w mojej świadomości?

Jestem Draco Malfoy i uciekam przed niszczącą przeszłością.

Po rozstaniu rzuciłem się w wir pracy, alkoholu i przelotnych romansów. Przez moje łóżko przewinęła się niezliczona ilość kochanek, jednak żadna nie była tobą. Podświadomie szukałem w nich ciebie. Trucizna, którą we mnie wlałaś, ciągle mnie niszczyła. Masz nade mną władzę całkowitą. Lecz jestem Malfoyem, a Malfoyowie się nie poddają. Wyjdę na prostą i zostawię cię za sobą.

Jestem Draco Malfoy i mam dość użalania się nad sobą.

Prawie udało mi się wrócić do dawnego życia. Znowu ironia była moim uśmiechem, błyskotliwość moją osobowością, a drapieżność wyglądem. Młody bóg powrócił do gry. Skończyłem użalać się nad sobą. Znowu byłem panem swojego życia, a Tobie Hermiono życzę szczęścia z mężem i wkrótce z dzieckiem.

Jestem Draco Malfoy i wybaczyłem ci twoje zachowanie, lecz nie zapomniałem.

Był wieczór, gdy dostałem sowę od twojego męża z prośbą o spotkanie. Zdziwiłem się bardzo tą propozycją. Odmówiłem, lecz on pojawił się pod moimi drzwiami z małym zawiniątkiem. Wyglądał żałośnie, jak na osobę, która została ojcem. Nie było w nim radości i dumy, która powinna go przepełniać. Byłem ciekawy czego chce.

- Hermiona nie żyje – wyszeptał cicho.

Jestem Draco Malfoy i mój świat się zawalił.

- Zmarła tuż po porodzie. - kontynuował – Zabiła ją klątwa niewiernej żony.

- Powiedziała ci? - zapytałem cicho zdumiony i załamany.

- Nie. - odpowiedział zimno.

- To skąd wiesz? Od swojej siostry?

- Nie. Urodziła twoje dziecko. - wskazał głową na zawiniątko i podał mi je – Musisz się nim zająć. Taka była ostatnia wola Hermiony, mam zamiar ją uszanować. A ty?

Stałem wbity w ziemię i wpatrywałem się w małego chłopca.

Nazywam się Draco Malfoy i mam syna.

Maluch otworzył oczy, identyczne jak moje. Otworzył swoje malinowe usta Hermiony i wydał z siebie krzyk niezadowolenia. Jego płacz był moim płaczem. Straciłem miłość swojego życia, a on matkę. Wszystkie chwile, w których przeklinałem Hermionę minęły. Wypełnił mnie smutek, strata i miłość.

Nazywam się Draco Malfoy i znowu mogę kochać.

Zostałem sam ze swoim synem. Małym Malfoyem. Jedynym namacalnym śladem bytności Hermiony na tym świecie. Owocem naszej miłości. Moim nowym światem.

Lata mijały, wychowałem małego Hermesa* na porządnego chłopaka, jego mama byłaby z niego dumna. Z każdym dniem coraz bardziej przypominał mi ją. Jego brązowe loki, malinowe usta, upór, zamiłowanie do książek i piekielna inteligencja. Po mnie przejął tylko oczy i ironiczne poczucie humoru. Był lepszą wersją nas Hermiono.

Nazywam się Draco Malfoy i wyszedłem na prostą. Kocham cię Hermiono.

* Nawiązanie do imienia Hermiona. Hermes, to jej męski odpowiednik.

______

Nie żegnam się jeszcze z tą historią, bo mam zamiar stworzyć inne zakończenie. Ale tą ze smutnym końcem uważam na napisaną do końca i nic więcej tutaj się nie stanie. Mam nadzieję, że spodoba się wam tak samo jak mi cała część poświęcona Draconowi.

Dziękuję wam za opinie na temat Zakrętu i upominanie się o kolejne części, co bardzo motywowało do pisania.

Do napisania